Zbigniew Herbert

Uro­dził się 29 paź­dzier­ni­ka 1924 we Lwo­wie. Uczył się w VIII Pań­stwo­wym Gim­na­zjum im. Kró­la Ka­zi­mie­rza Wiel­kie­go. Co ciekawe, po roz­po­czę­ciu oku­pa­cji nie­miec­kiej nie opu­ścił mia­sta, a na­wet zde­cy­do­wał się uczęsz­czać na taj­ne kom­ple­ty. W wieku niespełna 19 lat roku na­le­żał do Ar­mii Kra­jo­wej. By utrzy­mać sie­bie i ro­dzi­nę pra­co­wał jako kar­mi­ciel wszy w In­sty­tu­cie prof. Ru­dol­fa We­igla i sprze­daw­ca w skle­pie z ma­te­ria­ła­mi me­ta­lo­wy­mi. Stu­dia roz­po­czął na kon­spi­ra­cyj­nym lwowskim Uni­wer­sy­te­cie Jana Ka­zi­mie­rza. Nie mógł ich dokończyć, ponieważ  wy­emi­gro­wał do Kra­ko­wa chwi­lę przed wkro­cze­niem do mia­sta Ar­mii Czer­wo­nej. Tam nie próżnował. Uczestniczył w wykładach na Uni­wer­sy­te­cie Ja­giel­loń­skim i Aka­de­mii Sztuk Pięk­nych, stu­dio­wał też eko­no­mię na Aka­de­mii Han­dlo­wej. Z zebranych informacji wynika, że cały czas prowadził działalność kon­spi­ra­cyj­ną w AK.

Był całkowicie przeciwny idei so­cre­ali­zmu. To spowodowało, że mu­siał zre­zy­gno­wać z pra­cy pu­bli­cy­sty i czepiał się różnych zawodów. Pra­co­wał jmiędzy innymi jako kal­ku­la­tor chro­no­me­tra­ży­sta w In­wa­lidz­kiej Spół­dziel­ni Eme­ry­tów Na­uczy­cie­li „Wspól­na Spra­wa” oraz star­szy asy­stent w Cen­tral­nym Biu­rze Stu­diów i Pro­jek­tów Prze­my­słu Tor­fo­we­go. Sy­tu­ację zmie­ni­ła od­wilż po­li­tycz­na w 1956 roku, któ­ra po­zwo­li­ła Her­ber­to­wi na wy­da­nie de­biu­tanc­kie­go tomu po­ezji „Struna światła”. Otrzy­ma­ne sty­pen­dium ze Związ­ku Li­te­ra­tów Pol­skich umoż­li­wi­ło mu moż­li­wość po­dró­żo­wa­nia po Eu­ro­pie, a na­stęp­nie świe­cie. Ko­lej­ny­mi wy­da­ny­mi przez nie­go to­mi­ka­mi były: „Hermes, pies i gwiazda”, „Studium przedmiotu”, „Napis”.  W 1974 roku za­ini­cjo­wał po­wsta­nie Pana Co­gi­to – ty­tu­ło­we­go bo­ha­te­ra to­mi­ku o tej sa­mej na­zwie. Przez tę po­stać po­eta wy­ra­żał swo­je oba­wy i ob­ser­wa­cje na te­mat kon­dy­cji współ­cze­sne­go świa­ta, nie­jed­no­krot­nie po­słu­gu­jąc się iro­nią. Od 1972 roku na­le­żał do mię­dzy­na­ro­do­we­go sto­wa­rzy­sze­nia pi­sa­rzy PEN Club. Na sta­łe wró­cił do Pol­ski w 1981 roku, kie­dy to wią­zał na­dzie­je z ru­chem So­li­dar­no­ści. Jego dzieła zostały oficjalnie objęte zakazem przez agen­dę Głów­ne­go Urzę­du Kon­tro­li Pra­sy, Pu­bli­ka­cji i Wi­do­wisk. Pu­bli­ko­wał w pod­zie­miu, sta­jąc się dla mło­de­go po­ko­le­nia gło­sem wol­no­ści. Pod­czas po­by­tu w Pa­ry­żu po­znał się z tłu­macz­ką Ka­ta­rzy­ną Dzie­du­szyc­ką, z któ­rą w 1968 roku wziął ślub. Mał­żeń­stwo prze­trwa­ło aż do śmier­ci pisarza.